Θέλει αρετή και τόλμη η ομοφοβία

Αν και σπάνια διαβάζω το αστυνομικό ρεπορτάζ κι ακόμα πιο σπάνια το θυμάμαι, η συγκεκριμένη είδηση μου τράβηξε την προσοχή, και σας υπόσχομαι σύντομα θα καταλάβετε γιατί. Την διάβασα πολύ προσεκτικά, την έκοψα και την αρχειοθέτησα.

Τρίκαλα Θεσσαλίας 26/9/1999
"Από την Ξάνθη πήγε στα Τρίκαλα για το γάμο συναδέλφου. Μετά το γάμο, όμως, ο νεαρός ανθυπολοχαγός, τύφλα στα μεθύσι, όπως είπε, σκότωσε με γροθιές και κλοτσιές 57χρονο μουσικό, «επειδή του έκανε ανήθικες προτάσεις». Το πτώμα του μουσικού Κωνσταντίνου Γκουζιώτη , πατέρα πέντε παιδιών, βρέθηκε χθες στον ποταμό Ληθαίο, που διασχίζει την πόλη. Ο δράστης, Ευάγγελος Παπαποστόλου, 26 χρόνων, συνελήφθη και ομολόγησε την πράξη του και την απέδωσε στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ στο γάμο του συναδέλφου του. Είπε ακόμα ότι περνούσε από το σημείο του επεισοδίου, όταν ξεπετάχτηκε μπροστά του ο μουσικός και του έκανε σεξουαλική πρόταση. Ο δράστης θα οδηγηθεί στη στρατιωτική Δικαιοσύνη." (Ελευθεροτυπία, 28/09/1999).

Τι γίνεται ρε πούστη μου, πας να κάνεις ένα καμάκι και σε σκοτώνουνε; Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη μου. Μετά έκανα κι άλλες όπως ότι, να μωρέ, μπορεί να του την έπεσε άσχημα, να ήταν βράδυ, να ήταν πολύ μεθυσμένος, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι ακριβώς έγινε. Πάντα, όμως, η αρχική μου σκέψη επιστρέφει: Τι γίνεται ρε πούστη μου, πας να κάνεις ένα καμάκι και σε σκοτώνουνε; Αυτήν την υπόθεση θα την παρακολουθήσω.

"Κατά τη χθεσινή διαδικασία, η οποία κινήθηκε μέσα σε ήρεμη ατμόσφαιρα, κατέθεσαν 5 από τους 28 συνολικά μάρτυρες, με πρώτη τη σύζυγο του θύματος, η οποία διέψευσε τους ισχυρισμούς περί σεξουαλικής παρενόχλησης, λέγοντας ότι γνώριζε το θύμα από 14 ετών και είχαν παντρευτεί, χωρίς ποτέ να δώσει οποιοδήποτε δικαίωμα. «Άλλωστε», είπε, «όλοι τον γνώριζαν στο χωριό και δεν θα με άφηναν να παντρευτώ, αν είχε άλλου είδους σεξουαλική συμπεριφορά»." (Ελευθεροτυπία, 17/01/2002)

Νέες σκέψεις γεμίζουν και πάλι το μυαλό μου. Φταίνε οι νέες πληροφορίες που μου έρχονται. Και φταίει, που δεν μπορώ να τις καταπιώ όπως έρχονται αλλά πάντα προσπαθώ να διαβάσω πίσω από τις λέξεις για να βρω τα νοήματα που κρύβονται και που έχουν το ζουμί:
Ποια ανάγκη ώθησε την πλευρά των συγγενών του θύματος να διαψεύσουν τις κατηγορίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης από την πλευρά του θύματος; Αν αποδεικνύονταν οι ομοφυλοφιλικές προθέσεις του θύματος απέναντι στον θύτη, αυτό θα αποτελούσε πιθανό ελαφρυντικό για την πράξη του; Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να προσληφθεί ως πρόκληση του θύτη να κάνει την ενέργεια που έκανε; Ή, μήπως, απλά η χήρα αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει σ' αυτή την προσβολή και την ρετσινιά, που θα κολλούσε πάνω σ' αυτή και στα πέντε ορφανά η τοπική κοινωνία για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους; Σκέφτηκα. Όπως και να το κάνεις το σκηνικό που έχει στηθεί είναι πολύ ενδιαφέρον. Θα περιμένω την απόφαση του δικαστηρίου:

"Κάθειρξη 11 χρόνων επέβαλε χθες το Πενταμελές Στρατοδικείο Λάρισας στον 29χρονο σήμερα υπολοχαγό Ευάγγελο Παπαποστόλου, ο οποίος πριν από δυόμισι χρόνια σκότωσε τον 57χρονο μουσικό και πατέρα 4 παιδιών ( η Ελευθεροτυπία δεν έχει ακόμα αποφασίσει για τον ακριβή αριθμό παιδιών της οικογένειας - σημείωση δική μας) Κωνσταντίνο Γκουζιώτη , στην όχθη του Ληθαίου ποταμού στα Τρίκαλα. Το δικαστήριο έκρινε ένοχο παμψηφεί τον Παπαποστόλου, για ανθρωποκτονία (υπογράμμιση δική μας) από πρόθεση τελεσθείσαν εν βρασμώ ψυχικής ορμής (εν βρασμό ψυχής σαν να λέμε), ενώ ταυτόχρονα του στέρησε για 5 χρόνια τα πολιτικά του δικαιώματα και επεδίκασε αποζημίωση 1.000.000 δρχ. για την οικογένεια του θύματος. Στην απολογία του, ο κατηγορούμενος μίλησε για σεξουαλική παρενόχληση και πρόσθεσε ότι ήταν τόσο μεθυσμένος, ώστε τη σκηνή του εγκλήματος τη θυμάται σαν σε όνειρο." (Ελευθεροτυπία, 19/01/2002)

Είμαι μια αδερφή, που κρατά στα χέρια της μια εφημερίδα. Είναι μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες, να κρατώ μια εφημερίδα και να τη διαβάζω. Δεν είμαι δικηγόρος και δε θυμάμαι ποτέ να θέλησα να γίνω. Δεν ξέρω τον νόμο. Αλλά ποτέ μέχρι τώρα δε μου χρειάστηκε, ούτε για να υπερασπιστώ, ούτε για να καταδικάσω κάτι. Δεν είναι, όμως, και λίγες οι ώρες που έχω σπαταλήσει στην τηλεθέαση δικαστικών δραμάτων ελληνικής (βλ. «Ο Κατήφορος», «Ορατότης Μηδέν», «η Μαρία της Σιωπής») ή ξένης παραγωγής ( L . A Law , Matlok κτλ.). Η προπαιδεία μου αυτή, με κατέστησε ικανό, την παρούσα ημέρα, να εμβαθύνω τις σκέψεις μου πάνω στο συμβάν και να κατασκευάσω σενάρια, κοντινά ή μακρινά από την πραγματικότητα. Γιατί ήμουν μακριά από την 'πραγματικότητα' της δικογραφίας και της δίκης κι από την πραγματικότητα του συμβάντος. Αλλά ήμουν παρών στην πραγματικότητα του αναγνώστη, που κάνει αποδιάρθρωση πληροφοριών με τα περιθώρια σφάλματος που του επιτρέπονται:

Ο θύτης έδρασε εν βρασμό ψυχής κι αυτό λειτούργησε ελαφρυντικά, σύμφωνα πάντα με το δικαστήριο. Με άλλα λόγια, το δικαστήριο θεώρησε κι αυτό με τη σειρά του, ότι για έναν υπολοχαγό του στρατού είναι τόσο μεγάλη προσβολή να δεχτεί μια ομοφυλοφιλική σεξουαλική πρόταση, που αυτό μπορεί να του βράσει την ψυχή και να απαντήσει με έναν καθαρά αντρικό τρόπο: γρονθοκοπώντας μέχρι θανάτου αυτόν που τόλμησε να τον προσβάλει. Το γεγονός ότι ήταν μεθυσμένος, και άρα εκτός εαυτού δεν αποτέλεσε ελαφρυντικό. Να λειτουργήσουν και τα δύο δε θα ήταν δυνατόν. Γιατί ή είσαι εκτός εαυτού και δεν ξέρεις τι κάνεις και δεν αντιλαμβάνεσαι την προσβολή ή είσαι εντός εαυτού (αδόκιμο αλλά τι να κάνω;) και άρα μπορείς να αντιληφθείς πόσο προσβλητικό είναι για την αντρική σου τιμή να σου την πέσει ένας άλλος άντρας και με τα αντρικά σου όπλα υπερασπίζεσαι την αντρική σου αυτή τιμή μέχρι θανάτου, του άλλου. Καλά έκανε λοιπόν η χήρα κι έλεγε ότι ο άντρας της δεν ήταν πούστης, γιατί ο δικηγόρος της θα της είχε πει, ότι αν αποδειχτεί αυτό, τότε θα μπορούσε να σημαίνει ότι τα 'θελε ο κώλος του (αυτό ας διαβαστεί και από τις δύο πλευρές) κι η αποζημίωση θα είναι ακόμα μικρότερη. Άκου ένα εκατομμύριο αποζημίωση σε πενταμελή οικογένεια... Τελευταίες σκέψεις: Δε είμαστε καλά λέω εγώ, και, Τι γίνεται ρε πούστη μου, πας να κάνεις ένα καμάκι και σε σκοτώνουνε;

Φώτο: παραπόταμος του Ληθαίου μετά την πλημμύρα.